Bioluminescencja

Bioluminescencja to zdolność żywych organizmów do wytwarzania światła. Wykazują ją np. świetliki (rodzaj Lampyris), niektóre grzyby (np. łycznik ochrowy, – po łacinie Panellus stipticus ), ryby (np. żmijowcowate, Chauliodus ) czy bakterie (Vibrio fischeri). Może występować w różnych kolorach. Charakterystyczna dla bioluminescencji jest wysoka wydajność reakcji, Oznacza to, że żywe organizmy zużywają niewielkie ilości energii do emitowania stosunkowo silnego światła. Mechanizm świecenia polega na utlenianiu specyficznego związku chemicznego (luminoforu) o nazwie lucyferyna przez enzym – lucyferazę. Zarówno luminofor jak i enzym mogą mieć różną budowę chemiczną, zależnie od gatunku, w którym występują.

Pyrocistis lunula wytwarza zdumiewająco jasne, niebieskie rozbłyski światła przy każdym poruszeniu wody wokół siebie. Czyni to wyłącznie w nocy, po ustaniu zewnętrznego oświetlenia. Za każdym razem, gdy poruszysz swój pojemnik hodowlany zobaczysz krótkotrwałą, niebieską poświatę.
Bioluminescencja pełni u tych glonów rolę naturalnego, tzw. “alarmu antywłamaniowego” KIedy w pobliżu glonów znajduje się żywiące się nimi zwierzę, na przykład niewielki lasonóg (wodny skorupiak), natychmiast rozbłyskują one na skutek poruszenia przez jego odnóża. Blask ten zwraca uwagę ryb, dzięki temu staje się on dla nich łatwym łupem. Takie “podświetlanie” przepływających w pobliżu organizmów sprawia, że są one mniej chętne do żerowania na bioluminescencyjnych bruzdnicach.

Uważa się, że bioluminescencja wytwarzana przez organizmy żyjące w morzach jest najczęściej niebieska, ponieważ światło o tej barwie ulega w najmniejszym stopniu pochłanianiu w wodzie – jest więc lepiej widoczne. Lądowa bioluminescencja jest zazwyczaj zielona – ten kolor światła jest najsłabiej pochłaniany przez atmosferę i najlepiej rozpoznawany przez oczy wielu zwierząt, w tym ludzi.